De coalitie is gevormd en degenen die er niet bij zijn beschuldigen de anderen van een “voorakkoord”, “Niet-democratisch!” of nog erger. In Sint-Niklaas worden het volgens de oppositie “Zes kille, Vlaams-Nationalistische neoliberale jaren”.

De lijsttrekkers van N-VA – Groen – Open-VLD @ King George

Er is dus een nieuwe bestuursmeerderheid N-VA, Groen en Open-VLD. Een coalitie van winnaars want de drie partijen gingen vooruit. Dat is een belangrijk democratisch signaal. Aan het hoofd levert de grootste partij de burgemeester die deze keer ook de populairste politicus blijkt, gemeten aan voorkeurstemmen.

Er is nu ook een coalitie – voor het eerst in de geschiedenis van Sint-Niklaas – van niet-verzuilde partijen. ‘Achterban’ is immers het meest misbruikte woord in politieke besluitvorming. Het is vaak een omfloerste term voor ‘belangenvereniging’ die niet noodzakelijk het algemeen belang voorstaat.

We rekenen erop in alle openheid met mekaar te spreken, elkaars gevoeligheden te (leren) kennen en ze te respecteren, om rechtstreeks met mekaar in dialoog te gaan op een respectvolle, constructieve wijze. Op die manier wint iedereen. De Sint-Niklazenaar eerst.

Peter Buysrogge was uiterst tevreden over het verkiezingsresultaat

Maar uiteindelijk moet het vooral over inhoud gaan! Meteen lanceren we een inhoudelijk 10-puntenprogramma met punten waar we met z’n allen willen voor gaan. Daarin accenten voor iedereen.

Voor N-VA is dat een integraal veiligheidsbeleid met focus op leefbaarheid door het bestrijden van overlast, versterking winkelweefsel en opwaardering openbare ruimte, focus op activering in het welzijnsbeleid, netheid openbaar domein, bedrijfsvriendelijk klimaat met focus op economische activiteiten die werkgelegenheid creëren, een tweede zwembad, een verlaging van de belastingen en efficiënte administratie. Maar evengoed stonden wijkcirculatie, fietsstad worden, armoedebestrijding en beschermen van de open ruimte in ons programma.

We kijken voorwaarts met veel goesting en geloof in een betere toekomst voor de Sint-Niklazenaar. We willen verder op transparante manier met die Sint-Niklazenaar stap voor stap evolueren naar een topstad. #fieropsinnekloas #9100

Pers (clicken)

HLN: coalitie

HLN: 10 speerpunten

Nieuwsblad

TVOost: aankondiging

TVOost interview Lieven

Sint-Niklaas heeft veel kwaliteiten (zie deel 1 van deze reeks). Sint-Niklaas is ook de stad met 4 mooie dorpen: Sinaai, Belsele, Nieuwkerken en het gehucht Puivelde, elk met zijn eigen kwaliteiten. De grote uitdaging is de dorpen dorp te laten zijn.

Landelijk karakter behouden

Ook in onze deelgemeenten is de groei merkbaar. Wijken verjongen en de verbouwactiviteiten zijn in onze dorpen even aanwezig als in de stad. Jonge en minder jonge gezinnen weten de rust en het groene karakter van onze deelgemeenten te appreciëren. Maar ook de uitstekende scholen, voorzieningen, clubs en verenigingen zijn een echte troef.

Gerenoveerde dorpskern van Puivelde (foto tijdens Puivelde kermis)

Laat ons deze troeven koesteren. Het aansnijden van nieuwe open ruimte in de dorpen – buiten degene die nu al beslist zijn – is geen goed idee. Tegelijk is er nood aan vernieuwing van het gebouwenpatrimonium op de invalswegen en in de dorpskernen. Dat biedt kansen om in de dorpskernen zachtjes te verdichten (kleine meergezinswoningen, kangoeroewonen, co-housing) en daarbuiten te renoveren binnen dezelfde voetafdruk. Op die manier kan groei opgevangen worden zonder dat er nieuwe ruimte verloren gaat.

Lokaal handels-en verenigingsleven blijvend ondersteunen

Willen we de automobiliteit tot een minimum houden, is er best ook bloeiend handels- en verenigingsleven. In de afgelopen bestuursperiode werd een budget voorzien om lokale handelsinitiatieven te ondersteunen. Door het grote succes is dit budget al 2 keer verhoogd. Dit moet verder gezet worden. Het rijke verenigingsleven in de deelgemeenten mag geen extra lasten opgelegd worden en de subsidies mogen wel gericht opgetrokken worden.

Ook de openbare denstverlening wordt best niet afgebouwd. In tegendeel: er moet gezocht worden naar een versterking en bundeling van lokale diensten.

Sinaai Dries tijdens de werken: dorpskarakter respecteren

Tenslotte mogen investeringen in patrimonium ten dienste van de gemeenschap niet achterblijven: een goed voorbeeld is het nieuwe bouwproject voor jeugdbeweging, dansclub en jeugdhuis in Belsele moet doorgaan.

Investeren in openbaar domein

In de vorige bestuursperiodes is er al veel geïnvesteerd in Belsele, Puivelde en Sinaai. Nu moet Nieuwkerken aan de beurt komen. De dorpskern van Nieuwkerken heeft het gevoel van een verkeersknooppunt (brede banen, veel verharding en verkeerslichten). Dit kan anders. Een aanleg waarbij ontmoeting en traag verkeer centraal staan, moeten het centrum van Nieuwkerken zijn dorps karakter teruggeven. Speciale aandacht gaat daarbij naar inpasbaarheid van de functies van vandaag (horeca, parking, de kerk en het ontmoetingscentrum). We doen dit best  in een traject met de Nieuwkerkenaars zelf. Logischerwijs worden er ook mobiliteitsknopen doorgehakt in functie van verkeersveiligheid.

Geen plaats voor zwaar vervoer

In een leefbare woonkern is geen plaats voor zwaar vervoer. Recent is er een akkoord gesloten tussen Sint-Niklaas, Beveren, Sint-Gillis-Waas, Stekene en Moerbeke, om doorgaand verkeer tussen E17 en E34 te vermijden door een tonnageverbod 7,5 ton tussen N70 en E34 in te voeren. Deze tonnagebeperking heeft als doel het doorgaand zwaar vervoer op de hoofdwegen te houden en het lokaal verkeer toch nog een uitweg te gunnen.

artikel HLN: zwaar vervoer

De verkiezingen van 14 oktober komen nu heel dicht. De afgelopen zes jaar hebben we met onze ploeg hard aan de kar getrokken om op een aantal cruciale domeinen de verandering in te zetten: op mobiliteit, economie, digitalisering, dienstverlening en financiën is er een trendbreuk of is een traject begonnen dat ons een andere weg doet inslaan. Ik leg u de komende dagen graag de 5 punten voor waarmee we het verschil kunnen maken.

‘Twee versnellingen hoger voor stadskernvernieuwing’

Het is al ten overvloede gezegd: de heraanleg van de Stationsstraat is een voorbeeldproject. Aangenaam, kwalitatief groen en toegankelijk openbaar domein met aandacht voor esthetiek, water en vooral … de mens. De Stationsstraat staat dan ook centraal in onze winkel-wandelroute. Logisch: trek vanuit het midden van de Stationsstraat een cirkel met straal van 500 meter en je hebt alle attractiepolen van de stad. Uniek in Vlaanderen. Een troef die we veel beter moeten uitspelen.

Winkelwandelroute in de stadskern – tevens de focus van stadsvernieuwing

Aantrekkelijke stadskern als prioriteit

Onze binnenstad heeft broodnodig investeringen nodig. We kunnen immers niet enkel teren op een mooie heraangelegde Stationsstraat. Ook alle aanloop- en aanrijroutes moeten aantrekkelijk zijn: onze Grote Markt moet gezelliger en meer op mensenmaat, de omliggende centrumstraten op de winkelwandelroute moeten aangepakt worden: de Ankerstraat, Zamanstraat, Regentiestraat en Casinostraat, Van Britsomstraat, Paul Snoekstraat en Collegestraat vormen het hart van onze stad en bundelen alle belangrijke functies: winkels, horeca, evenmentenplein, openbaar vervoer, cinema, concertzaal en stadsschouwburg. Het openbaar domein moet die troeven beter uitspelen en is een absolute voorwaarde voor meer leven in onze binnenstad. Dat bedoelde ik ook in HLN van 27/9 (zie link artikel).

Heraanleg op maat van de mens

Laat ons ook toegeven dat de stadsvernieuwingsprojecten Grote Markt en Stationsplein een giga-flop zijn. Een historische vergissing van formaat. De twee pleinen zijn immers ingericht als verkeerspunten en stimuleren allerminst gezellig samenzijn. Laat ons hiervan leren.

HLN – 27 september 2018

Met de investeringen in groen op de twee pleinen is er al een stapje gezet, maar er is veel meer nodig. De plannen voor de Grote Markt en het Heymanplein spelen daar volledig op in, met grote zones voor voetgangers, groen en ruimte voor ontspanning, ontmoeting en horeca en terrasjes.

Zit- en groenelementen geïntegreerd in 1 ontwerp.

Niet alle straten moeten volledig heraangelegd worden om kwaliteit uit te stralen. Het is best de moeite om te investeren in de tussentijd in kwaliteitsvol en makkelijk te onderhouden straatmeubilair en groen. Dit kan ingeplant worden in de huidige weg of parkeerstroken. Parkeren wordt daarmee ook naar voor geschoven als een van de topprioriteiten.

Impressie uit masterplan Hendrik Heymanplein: plaats voor ontmoeting en groen. Parkeren onder de grond.

Wat met (auto)parkeren?

Een van de doelstellingen van het circulatieplan is de bereikbaarheid van onze stadskern te verbeteren door het doorgaand verkeer te weren. Op die manier geraakt wie er wel moet zijn makkelijk in de kern.

Bewoners en bezoekers moeten zo snel mogelijk naar de juiste parking worden geleid. Daarom pleiten wij voor voldoende parkeerruimte onder het Heymanplein en zou een parkeertoren op Zwijgershoek een goede maatregel zijn om bezoekers en bewoners op te vangen en zo parkeren in de straten te verminderen in ruil voor een groene en kwalitatieve inrichting van het openbaar domein.

Een ondergrondse parking op het Schouwburgplein kan ook, maar die laatste heeft pas zin als er een (voetgangers)doorsteek wordt gerealiseerd naar de Stationsstraat, los van de Reinaertgalerij.

deel 2: Fietsstad worden

Afgelopen vrijdag keurde de gemeenteraad op voorzet van het burgerinitiatief ‘Red Kloosterland’ een resolutie goed om een nieuw masterplan Stationsomgeving-Noord op te maken, amper 17 maanden nadat het eerste plan werd goedgekeurd. Hoe kan dat? Een gebrek aan participatie? Of een gebrek aan transparantie? Waarschijnlijk beide.

Iedereen heeft tegenwoordig de mond vol over participatie. Maar wat betekent participatie in een gemeentelijk besluitproces? Is het inspraak, informatievoorziening, is het meedenken, is het mee bepalen, is het … ? Het simpele antwoord is ‘all of the above’, terwijl we in deze blijkbaar geen van bovenstaande goed hebben toegepast.

Beeld uit het masterplan

Doelstelling en ambitieniveau bepalen: informeren

Alvorens aan een project van deze omvang te starten is het goed te starten van een doelstelling. Die doelstelling kan best gekoppeld worden aan een ambitieniveau. Die doelstelling komt uit een breder beleidskader. Dat kan zeer technisch zijn (Gemeentelijk ruimtelijk structuurplan) of eerder socio-economisch (een economisch bruisende stad, sociaal gemengde levende buurten) of vanuit een ruimtelijke ambitie (groene, duurzame pockets creëren in de stad). Doelstellingen komen dus niet vanuit een vacuüm of een wit blad.

Daarnaast bepaal je best ook een ambitieniveau. Hoe ver wil je gaan? Wordt het een voorbeeldwijk, experimenteel of eerder klassiek conform de normen van vandaag. Het staat voor mij volledig buiten kijf dat doelstelling en ambitieniveau gezet worden door het stadsbestuur, al dan niet als resultaat van een eigen participatietraject, zoals b.v. het mobiliteitsplan.

Impressie uit masterpan

Zo ook in dit project. Maar hier ging het vorige stadsbestuur meteen ook uit de bocht omdat dat beleidskader of ambitieniveau nooit aan de buurt in duidelijke termen werd uitgelegd. Waarom willen we een groene buurt? Waarom willen we een ‘opgekuiste’ noordelijke stationsomgeving? Gevolg: de indruk wordt gewekt dat bij ontbreken van duidelijke en begrijpelijke doelstellingen, iemand ‘bediend’ wordt. Zulke veronderstellingen ondergraven meteen het vertrouwen in een bestuur en is nefast voor de geloofwaardigheid van het het verdere traject.

Van ambitie naar plan: meewerken

Die ambities dienden vertaald te worden in de invulling van de site. Dat werd gedaan aan de hand van werktafels waar ook een delegatie van wijkbewoners aanwezig was. Al was dat eerder een beperkte delegatie en ook slechts 1 keer. Te weinig.

Impressie uit het masterplan

Geconfronteerd worden met studiebureaus – die vaak geen voeling hebben met de wijk of stad waarvoor ze werken – liefst met een goedgestoffeerd slide-pack en een uitleg met veel moeilijke woorden, is geen uitnodiging om ter plekke de mond open te trekken en bedenkingen te maken. Als er al opmerkingen gemaakt worden verwijst men graag naar het voortraject en het beleidskader. Daarom kunnen de opmerkingen van bewoners  snel van de tafel geveegd worden. Of komen ze simpelweg niet toe tot het maken van opmerkingen. Dat is uiteraard niet fair.

Dat het niet naïef is te denken dat burgers zich wel kunnen verdiepen in de beleidsinfo, bewijzen de initiatiefnemers van het burgerinitiatief Kloosterlandwijk. Na heel wat studiewerk kregen ze een goed beeld van het dossier in zijn geheel. Mits tijd en steun aan mekaar. Het duidt erop dat ook burgers inspanningen moeten doen om  om te kunnen participeren.

Resultaat

Een proces dat niet mét de stakeholders wordt gelopen, creëert wrevel en vervreemding en uiteindelijk protest. En, moeten we toegeven, een plan dat niet goed genoeg is. Dat hebben we zelf toegegeven met een belofte om het beter te doen in de toekomst. Waarbij we meer moeite doen om doelstellingen en beleidskader te duiden, meer en intenser de buurt betrekken in het proces van opmaak. Enkel dan kan je komen tot goede en gedragen plannen voor de toekomst.